
نقد فیلم چرا گریه نمیکنی؟
- مدیر سایت
- بدون دیدگاه
- سینمای ایران
فیلم چرا گریه نمی کنی یک فیلم اجتماعی و درام به کارگردانی و نویسندگی علیرضا معتمدی است که در سال ۱۴۰۱ ساخته و در سال ۱۴۰۲ اکران شد. این فیلم داستان مردی به نام علی شهناز را روایت میکند که پس از مرگ برادرش نمیتواند گریه کند و دوستان و آشنایانش سعی میکنند او را به گریه کردن ترغیب کنند. بازیگران اصلی این فیلم علیرضا معتمدی، باران کوثری، هانیه توسلی، فرشته حسینی، مانی حقیقی، لیندا کیانی، نهال دشتی، امیرحسین فتحی و علی مصفا هستند.
این فیلم در جشنواره فیلم فجر ۱۴۰۱ شرکت کرد و میثم مولایی برای تدوین آن جایزه سیمرغ بلورین را از آن خود کرد. اما برخی از بازیگران فیلم از شرکت در جشنواره انصراف دادند و اعلام کردند که از دیدن نام خود در آن ننگ دارند و با خیزش ۱۴۰۱ ایران همراهی میکنند.
بازتاب رسانه ها در مورد فروش و نقد فیلم چرا گریه نمی کنی
بازتاب رسانهها در مورد فیلم چرا گریه نمی کنی علیرضا معتمدی متفاوت و گاهی تند و تیز بودهاست. برخی از منتقدان این فیلم را یک اثر ناشیانه، مقلدانه و بیهدف دانستهاند که با ساختار پستمدرنی که به خود گرفته، نتوانسته مخاطب را سرگرم و شیفته کند. فیلم چرا گریه نمی کنی همچنین مورد استقبال مخاطبان قرار گرفتهاست و تاکنون بیش از ۱۰ میلیارد تومان فروش گیشه داشتهاست. اما این فیلم با حواشی زیادی نیز همراه بودهاست. برخی از بازیگران فیلم از شرکت در جشنواره فجر انصراف دادند و اعلام کردند که با خیزش ۱۴۰۱ ایران همراهی میکنند. تهیهکننده فیلم نیز از این اقدام بازیگران انتقاد کرد و گفت که او را تنها گذاشتهاند. کارگردان فیلم نیز در مصاحبههای مختلفی به این مسائل پاسخ داده و از آثار خود دفاع کرده است.
فیلمهای علیرضا معتمدی
علیرضا معتمدی یک کارگردان، نویسنده و بازیگر ایرانی است که تاکنون دو فیلم سینمایی به نامهای «رضا» و «چرا گریه نمیکنی؟» ساختهاست. او همچنین نویسنده فیلمهای «متل قو»، «آقای هفت رنگ» و «صحنه جرم، ورود ممنوع!» بودهاست. علیرضا معتمدی در سال ۱۳۷۵ با فیلم کوتاه «کمین» وارد سینما شد و در سال ۱۳۷۹ در فیلم «دختری به نام تندر» بازی کرد3او در سال ۱۳۸۴ در فیلم «مسیح» به عنوان بازیگر حضور داشت و همان سال فیلمنامه «صحنه جرم، ورود ممنوع!» را نوشت. در سال ۱۳۸۷ فیلمنامه «آقای هفت رنگ» را نوشت و در سال ۱۳۹۱ فیلمنامه «متل قو» را نوشت.در سال ۱۳۹۶ اولین فیلم سینمایی خود را با عنوان «رضا» کارگردانی کرد و در سال ۱۴۰۱ دومین فیلم سینمایی خود را با عنوان «چرا گریه نمیکنی؟» کارگردانی کرد.
نقد فیلم چرا گریه نمیکنی؟
بررسی و نقد فیلم چرا گریه نمی کنی میتواند از دیدگاههای مختلفی انجام شود. برخی از منتقدان این فیلم را یک اثر ناشیانه، مقلدانه و بیهدف دانستهاند که با ساختار پستمدرنی که به خود گرفته، نتوانسته مخاطب را سرگرم و شیفته کند. اما برخی دیگر این فیلم را یک اثر جذاب و متفاوت توصیف کردهاند که با طنز و هجو، مسائل اجتماعی و روانی را مطرح کردهاست. از نظر فنی، فیلم چرا گریه نمی کنی دارای تصویربرداری، صداگذاری، موسیقی و تدوین مناسبی است که به جذابیت فیلم کمک میکنند. بازیگران فیلم نیز عملکرد خوبی داشتهاند و به خصوص علیرضا معتمدی که نقش اصلی را بازی کردهاست، شخصیت علی را به خوبی بازسازی کردهاست. فیلم چرا گریه نمی کنی یک فیلم تماشایی و مفرح است که میتواند مخاطب را به فکر وادار کند و به او چیزی بیاموزد. امیدوارم این نقد برای شما مفید بوده باشد.
دومین فیلم علیرضا معتمدی در ادامه مسیر فیلم موفق اولش رضا است با همان فرم و حضور فیلم ساز در نقش نخست چه در رضا به بیوگرافی نزدیک میشود اما در چرا گریه نمیکنی سعی دارد فاصلهاش را با آن حفظ کند از دایره خودبینی رها و به جامعه شناسی نزدیک شود و از عشق و فرهنگ و هنر و سیاست و تنهایی و مرگ در اینجا نیز با زبان طنز و عریان سخن بگوید برهنگی شخصیت اصلی در آغاز هر دو فیلم نیز تا عری شهناز به سرگشتگی و آشفتگی وجود روحیه شوخ طبعی در چنان غمی فرو میرود که دیگر حتی نمیتواند گریه کند فاصله گذاری بخشهای فیلم با حضور و صحبتهای علی شهناز که به نظر میرسد برای تراپی آمده هم به خوبی عجین شده و بر خلاف برخی موارد مشابه در استفاده از فاصله گذاری یا مونولوگها کاربردش را در جریان فیلم حفظ میکند.
فیلم که با توضیح علی در این باره که چرا گریه نمیکند با اشاره به مرگ برادر آغاز شده و به غم درگذشت پدر و مادر اشاره دارد جالب است که این غم سنگینی که حتی جلوی گریه علی را گرفته در پایان و پس از شادی بعد از گل آفساید این بار نمایان تر میشود که همچنان جای شادی را میگیرد و اگرچه او را به اشک و گریه و آرزویش میرساند اما قصه اندوه همچنان باقی میماند تا ببینیم معتمدی در فیلم سوم سه گانهاش قرار است با تماشاگرش چه کند .
بسترسازی این پایان دیدنی و تحول و تغییر انتهایی پس از نمایش آن همه رنج و زخم پیش از آنکه به این جمله که دیگر میخواهم متحول شوم و فصل خوابیدن در گور مربوط باشد متحول بشوم که اتفاقاً کلیشهای به نظر میرسند وقابل ،حذف بودند به دیدار با همزاد خوش سخن و نشستن پای حرفهای شیرین او برمیگردد.
چرا گریه نمیکنی فیلم تضادها است گریه و شادی جدایی و وصال عشق و نفرت و زندگی تاریکی و روشنایی و همه آن فهرستی که علی برای دوستش صبا میخواند و میخواهد با تغییر به فرد دیگری تبدیل شود و در پایان به مخاطب حال دگرگونی میبخشد.
تقابلی که وزن طنزش باعث اندوه بی پایانش را تحمل کنیم م میتوانست کمی کوتاهتر باشد و اگرچه ریتم خوبی دارد و طب را بارها و بارها به تماشا مینشاند و هر بار نکتهای تازه از آن میتوان دریافت کرد اما بخشهایی از دیدارها داشتند.چرا گریه نمیکنی در نگاه اول تداعیگر داستان سریال موفق زندگی پس از مرگ ریکی جرویز است اما بر خلاف سب ایده سرقت هنری یا کپی کاری که در سالهای اخیر برای فیلمهای ایرانی پس از مرگ دانست.
علی در چرا گریه نمیکنی پس از مرگ برادر کوچکش سر به بیابان گذاشته تا پیوندهایش را با جریان روزمره زندگی و خانواده قطع کند.علی هم مدام از نداشتن انگیزه علاقه برای ادامه زندگی میگوید و دوستان و اطرافیانش را که برای کمک به او در کنارش هستند از خود فراری میدهد علی از خودکشی دست کشیده اما همچنان علاقهای به زندگی ندارد.
معتمدی در ترسیم آنچه امروز درگیرش هستیم موفق است زندگی در موقعیتی که در لحظاتی گروتسک میشود و دوباره باز میگردد به خانه اول.قصهاش را آسان روایت میکند و علی را آسان و روان بازی میدهد و گاه و بیگاه به مخاطب اشاره میکند که این خود اوست که دارد زندگی واقعیاش را تعریف میکند.نکته دیگر رفتار هامون گونه علی در احضار خاطرات برادرش و جستجوی واهی برای پیدا کردن نشانههایی از اوست معتمدی با اشاره به گاو مهرجویی و بیان این نکته که ما همگی گاو هستیم جدا از ادای دینی به مهرجویی یکبار دیگر نشان میدهد که چقدر سینمای روشنفکرانه ایران به مهرجویی مدیون است.
چرا گریه نمیکنی؟ در کنار جنگل پرتقال شاید مناسب ترین گزینه های این روزها باشند برای بازگشت به سالن های سینما و آشتی دوباره با فیلم های ضد گیشه در جدال با یکه تازی کمدی های نفرت انگیز.
حرف آخر
فیلم «چرا گریه نمی کنی؟» به دلیل داستانی تاثیرگذار و عمیق و همچنین بازی قوی، برنده سیمرغ بلورین بهترین تدوین از جشنواره جهانی فیلم فجر نیز شد. عناصر دراماتیک، احساسی و اجتماعی این فیلم آن را به اثری هنری ماندگار در سینمای ایران تبدیل کرده است.اگر این فیلم و دیدید حتما نظرات خودتونو با ما و دیگر مخاطبین به اشتراک بگذارید.
مقالات مرتبط
از دیدگاه بینندگان
بزودی | بروزشده